Η πρώτη απόπειρα, διότι μόνον έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί, του κορυφαίου Έλληνα τεχνικού Χρήστου Θεοδωράκη, με την συμπαράσταση κυρίως των ιδιοκτητών του, στο Ντουμπάι των ΗΑΕ, είναι χρήσιμη για κάποια πρώτα συμπεράσματα, αν και ουσιαστικά θα έπρεπε να είναι γνωστά στους περισσότερους. Αξίζει σε κάθε περίπτωση να υπενθυμίζουμε κάποια πράγματα, διότι σε τούτη τη χώρα συνήθως θυμόμαστε ό,τι χαιρόμαστε!

Αγωνιστικά, πρώτα. Ο Ρεβάμπ δεν έτρεξε. Το είδαν όλοι. Διότι ο πρωταθλητής μας για να τρέξει πρέπει να του βρεις βήμα, να τον στηρίξεις στο φιλέτο και να τον αφήσεις να κάνει την κούρσα του. Ξέρει τον δρόμο για να έρθει. Αντ’ αυτού, ο σπουδαίος, κατά τα άλλα, Barzalona (που τον είχε ιππεύσει μία φορά στην Deauville) έμεινε πίσω, περίμενε τρώγοντας πολύ χώμα, να κάνει φίνις με χρήση μαστιγίου! Μα πότε ήρθε ο Ρεβάμπ με μαστίγιο; Να το κάνει τί το μαστίγιο; Να γίνει πιο γρήγορος; Σίγουρα δεν του βγήκε και η κούρσα. Ένας μπροστά και τελικός νικητής.

Να πούμε ακόμα, ότι ο Ρεβάμπ δεν έχει τις ιδιότητες του Αχάτη, ο οποίος μπορεί να ακολουθεί και πιο γρήγορους ρυθμούς από νωρίς. Είναι πιο ντελικάτος ίππος, ενώ ο Αχάτης είναι σκληρός, είναι παίκτης με … τσαμπουκά! Γι’ αυτό εκτιμούμε ότι μπορεί να κάνει την διαφορά στο Meydan! Δεν ξέρουμε μέχρι που μπορεί να φτάσει, αλλά έχει τα φόντα να καταπλήξει. Και σε αυτού του είδους τα επίπεδα, δεν αρκεί ένα άλογο να έχει χ δυνατότητες, αλλά να μπορεί να τις αποκαλύψει. Μπορεί κάποιες φορές η τύχη να σου φέρνει μία κούρσα στα μέτρα σου, αλλά όσο ανεβαίνουν οι απαιτήσεις και οι αντίπαλοι, ο ρόλος της περιορίζεται. Άρα ο Ρεβάμπ πρέπει να βρει αναβάτη που να τον καταλάβει. Υπάρχουν και τα βίντεο ελεύθερα, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη γνώση αυτών των αναβατών. Και ο Barzalona έδωσε την αίσθηση ότι πήγε να ιππεύσει ένα άλογο όπως τα άλλα, χωρίς να ξέρει ότι πρέπει να ξεχάσει το μαστίγιο και να δουλέψει με μυαλό και χέρια!